به منابعی که قابلیت تبدیل شدن به وجه نقد را دارند و تحت مالکیت شرکت، افراد، دولت و ... هستند، دارایی گفته می‌شود. دارایی به دو نوع دارایی جاری و دارایی غیر جاری تقسیم می‌شود.

انواع دارایی

به دارایی که در یک مدت زمان کوتاه (کمتر از یک سال) امکان تبدیل شدن به پول نقد را دارد، دارایی جاری گفته می‌شود. دارایی جاری شامل موجودی نقد، سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت، حساب‌های دریافتی و نقدی، پیش پرداخت و … است.

در مقابل دارایی غیر جاری به سرمایه‌گذاری‌هایی با دید بلند مدت گفته می‌شود. انواع دارایی‌های غیر جاری شامل دارایی‌های مشهود و غیر مشهود، پیش پرداخت، سرمایه گذاری بلند مدت و … است.

مدیریت دارایی

مدیریت دارایی به دو صورت تعریف می‌شود. در تعریف اول مدیریت دارایی، استفاده بهینه از تمامی منابع قابل اندازه گیری و غیر قابل اندازه گیری در موسسات و شرکت‌ها مدنظر است. در تعریف دوم، مدیریت دارایی به معنی مدیریت و سرمایه‌گذاری سرمایه افراد به منظور کسب بازدهی مناسب است.

مدیریت دارایی توسط یک تیم متخصص با هدف نگه‌داری از دارایی افراد یا شرکت‌ها در مدت زمان تعیین شده و توسعه سرمایه در طول زمان انجام می‌شود. نحوه تصمیم گیری در خصوص دارایی بستگی به شرایطی مانند شرایط مالی، میزان ریسک پذیری و … دارد.

مدیریت سرمایه

به تمام دارایی‌های نقدی و غیر نقدی افراد شامل خانه، پول نقد، سهم، ماشین آلات دارای ارزش مالی، سرمایه‌ گفته می‌شود. از انواع سرمایه می‌توان به سرمایه در گردش، سرمایه سهام، سرمایه بدهی، سرمایه استقراضی، سرمایه تجاری و … اشاره کرد.

دارایی و سرمایه تفاوت‌های جزئی با هم دارند. سرمایه تحت اختیار افراد بوده و می‌تواند ارزشی که منجر به سود شود را خلق کند. اما دارایی به تمام موارد تحت تملک فرد و کسب و کار که ارزشی خلق نمی‌کند، گفته می‌شود.

به عنوان مثال زمانی که یک شخص مبلغی را نزد خود نگه می‌دارد این مبلغ به عنوان دارایی فرد محسوب می‌شود، اما زمانی که این شخص دارایی خود را سرمایه‌گذاری و ارزش افزوده‌ای ایجاد کند، به عنوان سرمایه در نظر گرفته خواهد شد.

مدیریت سرمایه با توجه به شرایط فرد مانند سن، سرمایه موجود، بازه زمانی سرمایه‌گذاری، میزان ریسک سرمایه‌گذاری و … متفاوت خواهد بود. همچنین با توجه به هدف سرمایه‌گذاری، انتخاب یک استراتژی مناسب که منجر به کسب بازدهی مطلوب شود نیز از اهمیت زیادی برخوردار است.

انواع استراتژی در مدیریت سرمایه

انواع استراتژی‌ها در مدیریت سرمایه شامل محتاطانه، تهاجمی و پوششی است. نیاز است تا هر فرد با توجه به میزان سرمایه، اهداف سرمایه‌گذاری و بازه زمانی سرمایه‌گذاری و … اقدام به انتخاب استراتژی مناسب خود کند.

در استراتژی محتاطانه، حفظ دارایی و سرمایه اولیه برای افراد بسیار مهم تر از کسب سود است و معمولا بخش بیشتری از سبد سرمایه‎‌گذارای افراد متشکل از صندوق‌های با درآمد ثابت، صندوق تضمین اصل سرمایه و .. است.

در روش تهاجمی، کسب سود بیشتر برای افراد اولویت دارد و بخش اعظمی از پرتفوی معمولا متشکل از دارایی‌هایی با ریسک بالا مانند صندوق‌های سهامی، صندوق‌های اهرمی و … خواهد بود.
استراتژی پوششی سعی در پوشش ریسک و کسب بازده به صورت همزمان در سرمایه‌گذاری‌های کوتاه مدت و بلند مدت را دارد. به بیان دیگر این روش بین استراتژی محتاطانه و تهاجمی است.

سبدگردانی

یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در بازار سرمایه، سبدگردانی اختصاصی است. افرادی که دانش و تجربه لازم برای انجام معاملات یا فرصت کافی برای آن را ندارند، با سپردن سرمایه خود به یک تیم متخصص و حرفه‌ای که مجوزهای لازم از سمت سازمان بورس را دارند، می‌توانند اقدام به سرمایه‌گذاری کنند.

مزایای سبدگردانی

از مزایای سبدگردانی می‌توان به مدیریت ریسک، مدیریت توسط تیم متخصص و با تجربه و در نتیجه داشتن یک سرمایه‌گذاری اصولی، عدم نیاز به صرف زمان، شخصی بودن سبد سهام با توجه به میزان سرمایه و ریسک پذیری، داشتن انعطاف برای خرید سهم متناسب با سلیقه شخصی سرمایه‌گذار و … اشاره کرد.

لازم به ذکر است که سبدگردانی اختصاصی معمولا  با سرمایه اولیه نسبتا زیاد انجام می‌شود.

کارمزد سبدگردانی از دو بخش کارمزد عملکرد و کارمزد مدیریت تشکیل می‌شود. کارمزد مدیریت با توجه به میزان دارایی تحت مدیریت یک عدد ثابت است. کارمزد عملکرد به میزان سود و بازده‌ کسب شده متغیر است و با توجه به قرارداد منعقد شده بین فرد و سبدگردان مشخص می‌شود.